ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΕΣ

Το παραμύθιασμα του "κοιμώμενου λαουτζίκου", ή "γκοίμ", συνεχίζεται από κάποιους που το παίζουν ηλίθιοι, ή είναι πράγματι ηλίθιοι.

Παραμυθιάζονται λοιπόν οι σύγχρονοι δούλοι, από λαμόγια που τους πείθουν ότι το λογικό είναι ότι οι επιχειρήσαεις υπάρχουν για να εργάζονται οι εργαζόμενοι.

Ο όποιος δηλαδή επιχειρηματίας, σύμφωνα με τους υπερεγκεφάλους, προσλαμβάνει από έναν ή μέχρι και χιλιάδες εργαζόμενους σε μία δουλειά που δημιούργησε με τρομακτικά ρίσκα, για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι.

Το ψέμα αυτό της αριστερίστικης νοοτροπίας, έχει τον σκοπό του. Προσπαθεί να δημιουργήσει δηλαδή την ψευδαίσθηση της "συνιδιοκτησίας" μιας επιχείρησης μεταξύ των ιδιοκτητών και των εργαζομένων, για να κρατήσει τους λεγόμενους "εργαζόμενους" σε βαθύ ύπνο πλασματικής ελευθερίας διαχείρησης της οικονομίας τους.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ούτε μία επιχείρηση που δημιουργείται για να βρουν δουλειά κάποιοι άνεργοι. Και αυτό όχι επειδή είναι "κακός άνθρωπος" ο επιχειρηματίας, αλλά επειδή την επιχείρηση την δημιουργεί για να "κερδίσει χρήματα" και να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Και ο καθένας έχει τα δικά του όνειρα και επιδιώξεις για το πως θέλει να ζει.

Ο εργαζόμενος στην όποια επιχείρηση, μικρή ή πολυεθνική, εκτελεί σε γενικές γραμμές τις οδηγίεςς που του δίνουν και θεωρείται καλός εργαζόμενος, αν κάνει ακριβώς αυτά που θα του πουν.

Για να δημιουργηθεί μάλιστα η ψευδαίσθηση της βελτίωσης της καθημερινότητας σε σχέση με την αρχαιότητα, οι σύγχρονοι δούλοι, ονομάζονται εργαζόμενοι.

Και όταν λέμε δούλοι, μην συγχέετε τον όρο δούλος στην αρχαία Ελλάδα με τον όρο σκλάβος στην αρχαία Ρώμη. Στην αρχαία Ελλάδα, σε γενικές γραμμές, οι δούλοι, ήταν οι επ΄ αμοιβή εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις των ελεύθερων πολιτών. Υπήρχαν δούλοι (εργαζόμενοι), που έβγαζαν περισσότερα χρήματα και από τους βουλευτές.

Ο σκλάβος που τον μαστίγωναν και του φερότανε σαν σκουπίδι, στην αρχαία Αίγυπτο την Ρώμη την Περσία κτλ, δεν έχει καμία σχέση με τον δούλο στην αρχαία Ελλάδα.

Ο δούλος ωστόσο, εθεωρείτο άτομο "μειωμένης ευθύνης", για τον λόγο αυτό δεν ψήφιζε και δεν είχε το δικαίωμα, ή την υποχρέωση αν θέλετε, να συμπαρατάσσεται στην οπλιτική φάλαγγα.

Τα πράγματα βέβαια σταδιακά άλλαξαν, μόνο ως προς αυτά που η παγκόσμια εξουσία έλεγε προπαγανδιστικά προς τους ανθρώπους και έφθασε σήμερα να ονομάζει τους σύγχρονους δούλους, "εργαζόμενους".

Όσον αφορά, την προσπάθεια τώρα, αφανισμού της μεσαίας αστικής τάξης και η διόγκωση της τάξης των "νεόπτωχων", αφανίζονται ταυτόχρονα δύο ειδών μικροαστοί.

1. Αυτοί που έπαιρναν σχετικά καλούς μισθούς και που τους δόθηκαν εύκολα δάνεια και τους δημιουργήθηκε η τεχνητή αίσθηση της ευμάρειας, ενώ στην πραγματικότητα, όλα τους τα έσοδα, μπορούσαν να μειωθούν ακαριαία με την μείωση του "δουλικού μισθού" τους. Αυτό και έγινε πρόσφατα και στην Ελλάδα, που απλά ήτανε, όπως πάντα λέγαμε, πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με την Ευρώπη. Έτσι, οι σύγχρονοι δούλοι, άρχισαν να γίνονται νεόπτωχοι με μιά απλή απόφαση των αφεντικών της νέας τάξης, αφού τα έσοδά τους μειώθηκαν με αίτιο "μη ελεγχόμενο από αυτούς".

2. Οι "ελεύθεροι" μικροεπαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες από την άλλη πλευρά, τα έσοδα των οποίων δεν είναι σταθερά, αλλά εξαρτώνται από το κατά πόσο είναι ικανοί ή όχι και όχι από το πόσο θα τους πληρώνει το αφεντικό "μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει", είναι μεν πιο δύσκολο να χτυπηθούν οικονομικά, αλλά όχι ακατόρθωτο, αφού δραστηριοποιούνται σε ένα περιβάλλον που καθορίζεται από το κράτος δυνάστη, όπως αυτό προσδίορίζεται από την νέα τάξη των πραγμάτων που ακολουθεί καθαρά μαρξιστική και κομμουνιστική νοοτροπία την οποία ονόμασαν τεχνηέντως "νεοφιλελευθερη". Φουλ οι φόροι για ένα δύο χρόνια και οι πάντες γονατίζουν.

Απλά μαθηματικά.

Πρόσφατα αποφασίστικε, να εφαρμοστεί και στην Ευρώπη αυτό που ήδη εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, ο αφανισμός δηλαδή των ψευδομικροαστών, που είναι οι καλά αμοιβόμενοι σύγχρονοι δούλοι, αλλά και των πραγματικών μικροαστών, εκείνων δηλαδή που κάνουν επειχειρήσεις για να κερδίζουν τα πρός το ζειν (πολλά ή λίγα ) και όχι για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση μικρή ή μεγάλη, αποτελούν, είτε το θέλουν είτε όχι, γρανάζια της μηχανής της επιχείρησης, που με την σειρά της ολόκληρη αποτελεί, μαζί με τους ιδιοκτήτες της,  γρανάζι του συστήματος "απασχόλησης των τροφίμων" του πλανήτη φυλακή.

Το σύνολο μάλιστα των χρεών όλων των κρατών, άρα όλων των λαών, άρα όλων των κατοίκων του πλανήτη φυλακή, αφού τα κράτη δεν είναι απρόσωπες οντότητες αλλά αποτελούνται από ανθρώπους, θα αγοραστεί από μία και μόνο "ΜΗΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", η οποία θα αναλάβει και επίσημα την διακυβέρνηση του πλανήτη με την βοήθεια του ΟΗΕ, για το "καλό των ανθρώπων πάντοτε".

Η συσσωρευμένη βρώμα είναι τόση πολλή και ο ύπνος τόσο βαθύς, που κανείς δεν θέλει να μπει στο λούκι της παραδοχής της αλήθειας. Όλοι απογοητευμένοι και κατάκοποι, βλέπουν τα γεγονότα να τρτέχουν και την παγκόσμια χούντα να έρχεται ανήμποροι να αντιδράσουν και για εκείνους που είναι και οι πιό"ορεξάτοι" τους προσφέρεται η διέξοδος της "ειρηνικής διαδήλωσης" του αγελαίου πλήθους, που χτυπιέται από τα ΜΑΤ, έτσι για να έχει και την ψευδαίσθηση του δήθεν αγώνα κατά του κατεστημένου.

Για να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτή τη χλαίμπα, μέθοδος δεν φαίνεται να υπάρχει. Τα πάντα ελέγχονται, οι ηγέτες των ανθρώπων λειτουργούν σαν καλοκουρντισμένα και πρόθυμα στρατιωτάκια. Όποιος ξεφεύγει από την πορεία του "ορθού και δημοκρατικού δρόμου", του παίρνουν το κεφάλι. Μαύρη λοιπόν απελπισία παντού.

Μέσα όμως στην μαυρίλα, υπάρχει το αιώνιο φως. Η ελπίδα του Χριστού και η εμπιστοσύνη στα λόγια του, για το ότι ο κόσμος αυτός είναι προσωρινός και ψεύτικος. Για το ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τους εξουσιαστές του κόσμου τούτου, αφού δεν έχουν πραγματική εξουσία στο είναι μας και  μόνο μας ελέγχουν, ελέγχοντας τις φοβίες που μας έχουν τεχνηέντως δημιουργήσει.

Έφθασε μάλιστα ο Χριστός, στο να μας πει στο κατά Λουκά 12:5, να μην φοβόμαστε τους κοσμοκράτορες αυτού του κόσμου, αφού το πολύ πολύ να μας σκοτώσουν. Πρέπει αντίθετα να φοβόμαστε εκείνον που μετά θάνατον έχει εξουσία να μας ρίξει στην κόλαση. Με τα λόγια αυτά ήθελε να διώξει από μέσα μας κάθε φόβο, αφού ο φόβος είναι αυτός που καθορίζει το μέτρο της δουλικότητας και της υπακοής μας στο σύστημα.

Διώξτε τις φοβίες σας, απελευθερώνοντας τον εαυτό σας από αυτά που έχετε γύρω σας και δεν θέλετε να τα χάσετε. Αποκοληθείτε από τα λεγόμενα γήινα. Δεν σας καλώ, όπως έκανε ο Χριστός, να τα χαρίσετε όλα στους φτωχούς και να γίνετε απόστολοί του, δεν μπορώ να σας ζητήσω κάτι, που δεν είμαι έτοιμος να κάνω εγώ.

Σας ζητώ όμως να μην είστε δούλοι ιδεών, καταστάσεων και αντικειμένων και να κάνετε το πρώτο βήμα προς την πραγματική ελευθερία, βάζοντας τον εαυτό σας στην υπηρεσία όχι ξένων, αλλά των δικών σας τουλάχιστον ανθρώπων και να μπορέσετε έτσι να αισθανθείτε την μεγαλύτερη όλων των ικανοποιήσεων. Την ικανοποίηση της προσφοράς χαράς και ανακούφισης σε κάποιον συνάνθρωπο.

Αυτές τις ώρες του σκοταδιού, βγάλτε τον καλύτερο εαυτό σας. Απαρνηθείτε την απελπισία και την μιζέρια.

Στι κάτω κάτω, τα ωραιότερα πράγματα στον κόσμο, εξακολουθούν να προσφέρονται δωρεάν.

Μετά τιμής

Λιακόπουλος Δημοσθένης

πηγη: liako.gr